Rozdział 18 „Porwanie”

Był już gorący poranek. Słońce wkradało się do mojego pokoju. Poczułam się tak jak wcześniej, przed wyjazdem. Miło, ciepło. I co najważniejsze – bez pośpiechu !

Spokojnie mogliśmy wylegiwac się w łóżku do późnej godziny. Ja jednak zamiast korzystac z nadmiaru wygody, wstałam z łóżka. Pogłaskałam Harry'ego po ręce i chciałam już isc do toalety, ale ten, nie puścił mojej ręki. Wręcz ciągnął ją w swoją stronę .

-Chodź do łóżka. Jeszcze trochę poleżymy razem, a potem oboje pójdziemy do sklepu po świeże bułki i zrobimy śniadanie dla wszystkich. Co Ty na to ? - zaproponował.

-Kusząca propozycja. - powiedziałam uśmiechając się.

Wróciłam więc do ciepłego łóżeczka, które tym razem już, nie chciało mnie z niego wypuścic za wszelką cenę. Od zawsze było tak strasznie wygodne, a dzisiaj odczułam to najbardziej, ponieważ łóżka hotelowe nie są wcale tak wygodne , na jakie wyglądają .

Oboje z wielką trudnością wyłoniliśmy się spod miękkiej pościeli. Ubraliśmy się, po czym ruszyliśmy w stronę małego sklepiku, umieszczonego blisko mojego domu.

Dopiero w trakcie drogi, uświadomiliśmy sobie, że oboje nie zabraliśmy ze sobą telefonów, ale przecież co może się stac w tak krótkiej drodze ? A jednak...

Podjechał dziwny, czarny i duży samochód. W pierwszym momencie spojrzałam na niego jak na zwykły samochód. Przecież jest ich wiele w mieście. A jednak...

Nie spostrzegliśmy się w którym momencie wciągnęli nas do niego. Zaczęłam krzyczec, ale mężczyzna siedzący w nim, zakrył mi usta. Harry stanął w mojej obronie i powiedział :

-Może by tak delikatnie obchodzic się z kobietą ?

-Zamknij się ! - wykrzyczał mężczyzna i uderzył go łokciem w brzuch.

-Harry, nie ma sensu wyzywanie się z nim . - powiedziałam. - A pan może wytłumaczy nam o co chodzi ?

-Nie ma czasu na rozmowy . - powiedział z wzrokiem zabijających wszystkich.

Nic więcej nie mówiliśmy. Czekaliśmy tylko na to, kiedy dowiemy się czegokolwiek o tym, dlaczego siedzimy właśnie tu.

-Wysiadajcie, ale szybko i bez krzyku . Zrozumiano ?!

-Jasne, rozumiemy . - powiedział Hazza.

Zrobiliśmy jak kazał. Weszliśmy w wąski korytarz.

-Przed siebie i nie oglądac się ! - wykrzyczał z auta.

W pewnym momencie, zgasły wszystkie światła, a drzwi zamknęły się.

-Tu nie ma wyjścia ! - krzyknęłam spanikowana.

Dzisiaj tylko MEGA krótki rozdział. Ale urywa się w fajnym momencie i sama się nie mogę doczekac, co będzie dalej xD więc czekac, wbijac, komentowac, głosowac xD

na koniec powiem jedno. :

kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham,

Pozdrowionka, Mrs. Styles xx